dinsdag 29 maart 2011

Rare jongens (en meisje), die PVVers!

Luister en huiver, werd ik eerst deze week attent gemaakt op onderstaand filmpje, recent uit de kamer. En nu viel mijn oog weer op dit persbericht. Gekker moet het niet worden…

PVV eist opheldering over zomertijd
DEN HAAG - De PVV wil komende vrijdag in de ministerraad opheldering van premier Rutte over de zomertijd. Uit onderzoek van Helder en Duidelijk, het wetenschappelijk bureau van de partij, is namelijk gebleven dat de zomertijd het aantal uren daglicht helemaal niet verlengt. "Weer zo'n zinloze linkse hobby," aldus een woordvoerder.

Helder en Duidelijk heeft voor de komende zomertijdperiode alle tijdstippen van zonsopkomst en zonsondergang in kaart gebracht en via een computersimulatie dezelfde berekening uitgevoerd als de klok niet zou worden verzet. Daaruit kwam onomstotelijk vast te staan dat niet alleen de zonsondergang een uur naar achteren opschuift, maar ook de zonsopkomst. De woordvoerder kan er geen goed woord over voeren: "wat we er 's avonds bij krijgen, is er eerst 's morgens afgegaan. Den Uyl heeft ons indertijd gewoon een sigaar uit eigen doos gepresenteerd. Naast het kwartje van Kok en de taakstraffen is dit het zoveelste bewijs dat de PvdA alleen maar bestaat uit regenten die volkomen voorbij gaan aan de gewone man in de gewone straat. Onze fractie wil dat ook Henk en Ingrid voldoende daglicht krijgen. Als de ministerraad aanstaande vrijdag niet met een bevredigend voorstel komt gaat de stekker uit de zomertijd."

zondag 27 maart 2011

Nacht van de vluchteling, training 3


Ik heb voor de derde keer een stuk gelopen als voorbereiding op de Nacht van de vluchteling. Deze keer heb ik 20,7 kilometer gelopen. Ik moet zeggen, het valt niet mee, op het einde heb ik me moeten bedwingen om niet te bellen met "kom jij me ophalen". Ik had vooral pijn in mijn voeten, maar heb volgehouden. De laatste kilometers zijn steeds moeilijker, maar ik loop toch ook steeds een grotere afstand. Ik heb vrijwel geen spierpijn de volgende dag, de dag dat ik heb gelopen ben ik wel stijf. En pijn aan m'n voeten....
Ik had deze keer nog iets getest. Ik laat jullie telkens een kaart zien met daarop de route, die route neem ik dan op met mijn Garmin Oregon GPS. Vandaag heb ik ook mijn nieuwe telefoon getest. En dat werkt perfect! Ik ben zelf zo tevreden dat ik denk ik de Garmin ga verkopen.
Omdat ik vandaag beide apparaten langs elkaar heb gebruikt, kun je nu ook de verschillen zien en dat over dezelfde route! Garmin in combinatie met Wikiloc zegt dat ik 20,72 heb gelopen en My Tracks (Google Android) in combinatie met Google maps zegt dat ik 24,26 km heb gelopen. In Google krijg ik wel mooiere statistieken die ik automatisch in Google docs kan zetten.

Afwateringskanaal 27-03-2011 weergeven op een grotere kaart

maandag 21 maart 2011

Voorpret



Personalize funny videos and birthday eCards at JibJab!

Nacht van de vluchteling, training 2

Gisteren heb ik dus voor de tweede keer gelopen. En ik moet zeggen dat dat niet is tegengevallen. Ik heb 16,5 kilometer gelopen. Ik heb een zeer mooie route gelopen die ik iedereen kan aanraden, echt geweldig mooi. Ik ben vanaf thuis over de kruisstraat door het schitterende Leudal gelopen. Toen achter st. Elisabethshof om naar Haelen, via de fietstunnel naar Buggenum, langs de Maas, over Bouxweerd terug naar Neer. Ik heb vandaag geen spierpijn, maar wel moet ik voortaan een andere broek aan doen, want die heeft me geschuurd. Ondanks dat het zo goed is gegaan vraag ik me af hoe ik er nog 25 kilometer aan vast moet plakken….wordt vervolgd….
Het was heerlijk weer en voor de verandering heb ik wat foto´s genomen:

zaterdag 19 maart 2011

Terrine van konijn

Zaterdagavond hebben we gezellig gegeten met Jan, Marjan, John, Manon en Ferdi. Ik had weer eens mijn best gedaan. Ik had een terrine gemaakt van konijn, eerst de konijnenrug gerookt, de bouten gekookt in wijn en bouillon, het vlees afgehaald en fijngesneden, de wijn en bouillon met room ingekookt, gelatine er in opgelost en toon met geblancheerde savooiekool in een terrine, goed gelukt.
Na het toetje de koffie in een Cona apparaat gezet, leuk!

maandag 14 maart 2011

Nacht van de vluchteling, training 1

Gisteren heb ik mijn eerste trainingsrondje gelopen voor de “nacht van de vluchteling 2011”. Mijn doel was om de eerste maal 10 kilometer te lopen. Afgelopen week heb ik 6 kilometer zonder problemen gewandeld, dus 10 moest ook lukken. Ik dacht even in mijn onervarenheid, ik loop 5 kilometer en ga dan richting huis, dan moet ik er ongeveer 10 hebben. Uiteindelijk zijn het 13,5 kilometer geworden en dat vind ik eigenlijk best goed voor zo’n eerste keer. Ik ben om 8 uur aangelopen en om 11.30 was ik weer thuis. Het is goed gegaan, ik heb nu een beetje spierpijn, maar het valt best mee.

Nacht van de vluchteling 2011

Ik ga in de nacht van 18 op 19 juni 40 kilometer wandelen voor Stichting Vluchteling. Hoe ver zou jij `s nachts lopen uit angst voor geweld? Ik loop voor de rugzakdokters die werkzaam zijn in het grensgebied in Birma. Deze helden hebben onze steun nodig, één nachtje voor hen lopen? Dat is toch wel het minste wat ik voor hen kan doen. Steun jij ook? Wil je mij sponsoren, dat kan al vanaf 5 euro! Hoe sponsoring precies werkt, lees je op mijn profielpagina.

De Nacht van de Vluchteling is een initiatief van de Stichting Vluchteling. De opbrengst van Nacht van de Vluchteling gaat naar medische zorg voor Birmese vluchtelingen.
In heel Birma is één miljoen mensen op de vlucht geslagen voor de militaire dictatuur. Ruim 450.000 daarvan houdt zich op in het oosten van het land, waarvan 115.000 vluchtelingen zich schuilhouden in de dichtbegroeide oerwouden om uit handen te blijven van het regime. Er is een groot tekort aan medische zorg. Vooral kleine kinderen zijn daarvan het slachtoffer, terwijl dat met goede medische zorg eenvoudig valt te voorkomen.

Stichting Vluchteling steunt daarom de rugzakdokters. Ze leidt hen op en zorgt ervoor dat de dokters met een rugzak vol medicijnen het oerwoud intrekken op zoek naar vluchtelingen die zich er schuil houden. Een team van de rugzakdokters bestaat uit vijf mensen die met gevaar voor eigen leven elk maand vele honderden kilometer afleggen. De rugzakdokters behandelen ter plekke mensen aan ziekten als malaria, bloedarmoede of verwondingen opgelopen door de oorlog.

De slachtoffers van dit afschuwelijke conflict hebben onze hulp nodig. Daarom heb ik besloten om de Stichting Vluchteling op deze manier te steunen om zo de slachtoffers in Birma te helpen met medische hulp. En daar is veel geld voor nodig. Doe dus mee! Ik hoop dat Stichting Vluchteling en ik op je steun kunnen rekenen.
Bekijk hier hoe belangrijk het werk is van de rugzakdokters in deze video van Jan Douwe Kroeske.

vrijdag 11 maart 2011

Voorjaarsvakantie

De voorjaarsvakantie hebben wij doorgebracht op de Molen van Medael in het Belgische Hombourg, net over de grens  bij Maastricht. Daar hebben wij weer eens de schrik van ons leven gehad! Tijdens de ochtendwandeling had ik Siep en Song los gelaten. (stom!) Dat gaat meestal goed, en was de dag daarvoor ook zonder problemen verlopen. Echter deze dag gingen de dames weer veel te ver! Ik was ze kwijt en was al een paar keer terug geweest naar de plek waar ik ze had verloren, een aantal keren zag ik ze weer, maar na een tijdje waren ze niet meer te vinden. Ik was weer een tijd terug bij het huisje toen ik ineens gepiep hoorde, Song stond voor de deur. Hartstikke vies en, dat was nog het ergste, met een paar lichte verwondingen. Geen Siep te bekennen. Song was wat aan het piepen, hierdoor werd ik erg ongerust, ook gezien haar verwondingen maakte ik me nu grote zorgen over Siep. Ik heb daarop Song aan de lijn gedaan en haar aangespoord naar Siep te zoeken. Ze liep vrijwel direct naar een vossenhol! Ik heb daar rond gezocht, geroepen enz. maar geen Siep te bekennen. Ik kwam een man tegen in de buurt en die heb ik aangesproken of hij Siep had gezien, niets gezien, ik heb hem gevraagd ons te waarschuwen als hij haar toevallig vond. Onverrichter zaken ging ik terug naar het huisje. Wij zagen het duister in, als Siep inderdaad in een vossenhol zat, was ze ernstig in gevaar.  Na verloop van tijd hoorde Christine ineens geblaf en stond mevrouw voor de deur! Hartstikke vies, onder het gele zand en met fikse krassen en beten! Wat een avontuur hadden de dames weer opgezocht! Hier wat foto’s van de holen die ik de volgende dag,met de dames aan de lijn (!) heb genomen.

In die week zijn mijn ouders op bezoek geweest en hebben wij een heerlijke wandeling gemaakt bij schitterend weer:

maandag 7 maart 2011

CMFA/myokymie

Hieronder wil ik wat informatie geven over CMFA/myokymie, omdat over dit onderwerp weinig informatie is. In de zomer van 2006 kreeg onze Siep vreemde aanvallen:
1. Zondag 2 juli was het een erg warme dag. Siep liep zeer onrustig door de tuin, waarna ze heel hard op en neer bleef rennen langs het hek bij de buren. Behoorlijk agressief blaffend en heel kwaad op de buurhonden. Wij zeiden nog, wat een stress bij deze hitte, maar ze wist van geen ophouden. Op een bepaald ogenblik wende ze zich af en kwam ze min of meer strompelend op ons af, één voor- en achterpoot verkrampt opgetrokken, haar kop in een onnatuurlijke houding scheef, wankelend, gedesoriënteerd, vreemde blik in de ogen. Ze viel niet om, liet geen urine lopen, geen schuim op de bek en het leek niet alsof ze buiten bewustzijn was. Hoe lang het duurde? Al met al waarschijnlijk geen 5 minuten. Wij schreven het gebeuren toe aan een combinatie van de hitte en stress. Immers ze had zoiets nog nooit eerder gehad.
2. Maandag 7 augustus, er komt een vreemde binnen en Siep wordt erg agressief, heel haar rug staat recht overeind, en ze blaft de man zeer luid en agressief aan. Ze valt hem niet aan maar is bang. Even daarna krijgt Siep weer precies zo’n aanval als hierboven omschreven. Nu schrokken we erg, immers het kon de temperatuur niet zijn. Wel was er weer veel stress geweest.

Wij hebben vroeger thuis een hond gehad met epilepsie en ik was er bijna zeker van dat het dat niet was. Maar wat dan? Daarbij de aanvallen duurde kort, daardoor was het onmogelijk om voor een dierenarts een diagnose te stellen. Ik had geen zin om voor niets naar de dierenarts te gaan. Daarom heb ik zo’n aanval gefilmd, met een filmpje kon de dierenarts veel beter zien wat er gebeurde. Ik vond het wel heel vreemd om met de laptop en hond naar de dierenarts te gaan. Op 13 november 2006 togen wij naar onze “eigen” dierenartspraktijk Ell. En in tegenstelling tot wat ik had gedacht waren ze heel blij met het filmpje. We zijn werkelijk perfect geholpen door de dierenarts, zij dacht dat het ging om een vrij onbekende aandoening; CMFA/myokymie. Zij had contacten met een Belgische arts van de universiteit van Gent, professor van Ham, die zich specialiseert op het gebied van neurologie bij dieren/honden. Zij wilde graag het filmpje aan hem laten zien. Daarna kregen we bericht van de dierenarts dat de diagnose werd bevestigd: CMFA/myokymie. Ook kregen we een wetenschappelijk verslag.
CMFA
Continue spiervezel activiteit in Jack Russell Terriers
Ik weet niet of er copyright op rust, maar omdat er zo weinig info over is heb ik toch besloten om de mij bekende informatie hier te plaatsen. Als iemand meent dat deze informatie van hem of haar is en ik deze niet via deze weg mag verspreiden kunt u contact met mij opnemen, ik zal deze dan verwijderen.
Nadat de diagnose was gesteld heeft er geen behandeling plaats gevonden. Siep heeft nog een tijdje de aanvallen gehad, en naar verloop van tijd werden de aanvallen minder frequent en nu heeft ze al jaren geen aanval meer gehad.

Deze informatie heb ik alleen geplaatst om wat meer info over deze aandoening op internet beschikbaar te stellen. Ga nooit zelf met uw hond dokteren ga naar een goede dierenarts als uw hond wat mankeert.

Deze informatie kreeg de professor in Gent:
Siep, teef, Jack Russel zonder stamboom, geboren op 24-02-2003, heeft zelf één nest van 4 pups gekregen op 24-03-2006
Aanval:
Een aanval duurt ongeveer 5 minuten. Voorafgaand aan een aanval zijn er geen opvallende gedragingen. M.a.w. een aanval kondigt zich niet aan en begint plotseling en eindigt na +/- 5 minuten waarna ze ook snel herstelt. In het begin waren de aanvallen wel vaak na een stressmoment maar de laatste keren begint een aanval ook uit een rustmoment. Na een aanval gaat ze vaak wat drinken. Als er eten beschikbaar is wil ze op dat moment wat hebben.
De aanval uit zich door een ernstige verkramping van de achterpoten, die krampachtig omhoog worden getrokken. De spieren van de achterpoten zijn hard en verkrampt. Waardoor ze wankelend loopt, de rug gekromd, de staart laag en tegen zich aangetrokken, de oren laag. Tijdens de aanvallen blijft ze alert, is niet buiten bewustzijn, laat geen urine lopen, geen schuim op de bek. Ook tijdens een aanval komt ze wanneer ik roep en omdat ik er eigenlijk van overtuigd was dat het geen epilepsie is heb ik haar tijdens een aanval eten aangeboden wat ze dan ook wilt eten. (raar toch? Een hond die zich niet goed voelt en toch eet?) Ook worden de voorpoten iets opgetrokken maar in veel mindere mate als de achterpoten. Ze kijkt zelf naar haar achterkant met een blik; wat gebeurt daar?
Frequentie van aanvallen:
2 juli heeft ze haar eerste aanval gekregen. (ruim 3 maanden na dracht) Het was een zeer hete dag en ze had zich erg druk gemaakt vandaar dat wij in eerste instantie dachten dat het veroorzaakt werd door de combinatie van stress en hitte. Een maand later weer een aanval en sindsdien heeft ze maximaal 1 aanval per week tot 1 maal per 2 weken.
Achtergrond informatie en karakter:
Siep heeft tot op heden geen ziektes of aandoeningen gehad. Is normaal gevaccineerd en onder controle van de dierenarts. Eén nestje, geen plannen voor vervolg. Van dit nest is één teefje bij ons in huis gebleven. De omgang is normaal, soms wat hiërarchie “gevechtjes” maar geen ernstige problemen onderling. Heeft gehoorzaamheids en behendigheidstraining gehad. Siep is over het algemeen een rustige, evenwichtige hond. Met als uitzondering: Na haar eerste 2½ jaar kreeg één van de honden van de buren (3 grote schapendoezen/ bobtails) een nest. Sinds die tijd reageert Siep erg agressief naar deze honden.
Sinds Siep in maart zelf een nest heeft gehad is ze is veel waakzamer en allerter dan voorheen. Ook wordt ze wat banger en daardoor agressiever naar vreemden (honden en mensen). Met agressief, bedoel ik dat de haren recht overeind staan en luid blaffen, ze heeft nooit mensen of dieren aangevallen. Maar als ze ergens bang van is, of schrikt of het is vreemd, dan blaffend wegrennen. Maar in z’n algemeenheid is het de laatste tijd weer een rustige hond.
Nog één opmerking; sinds een tijd ( half jaar?) vind ze het niet meer prettig als ik aan haar achterpoten/ achterhand kom. In sommige gevallen loopt ze dan zelfs van me weg.

Voor de goede orde; Siep is intussen helemaal hersteld en “alive and kicking”

Bird

Ik zit al een tijdje op Thaise Taalles, vandaag kreeg ik de tip om te leren Thaise liedjes mee te zingen. Ik heb meteen mij favoriete Thaise liedje opgezocht. Sabaai Sabaai van Bird Thongchai.

De tekst in fonetiek:

sà-baai sà-baai
tòok jai gôr kóp gan bpai
prór chăn bpen kon mâi-sŏn à-rai
mâi koie kít guan jai krai
sà-baai sà-baai
hàak rao jà kóp gan bpai kóp gan bpai
chăn kŏr piang kwaam rák láe jing jai mâi koie dtông gaan à-rai
 *sà-baai sà-baai
 *láew ter gôr kong kâo jai
 *rao nán jà yòo · rian róo gan bpai
 *jà túk jà sùk piang năi
 *sà-baai sà-baai
 *máe wan dai têe jai ter bplìan
 *mâi hĕn jà bplàek
 *mêua róo jàak bpàak wâa kít jà jàak chăn bpai
 *gôr kong kâo jai · wâa ter dtông bpai
 *gôr kong sĭa jai láe kong sĭa daai
 *dtàe gôr yang sà-baai
hàak ter jà tíng gan bpai
prór chăn bpen kon mâi fĕun jai krai
gôr kong lêrk raa gan bpai bàep sà-baai

De tekst in Thai:
สบาย สบาย
ถูกใจ ก็ คบ กัน ไป
เพราะ ฉัน เป็น คน ไม่สน อะไร
ไม่เคย คิด กวนใจ ใคร
สบาย สบาย
หาก เรา จะ คบ กัน ไป คบ กัน ไป
ฉัน ขอ เพียง ความรัก และ จริงใจ ไม่เคย ต้องการ อะไร
*[สบาย สบาย
*แล้ว เธอ ก็ คง เข้าใจ
*เรา นั้น จะ อยู่ · เรียนรู้ กัน ไป
*จะ ทุกข์ จะ สุข เพียงไหน
*สบาย สบาย
*แม้ วันใด ที่ ใจ เธอ เปลี่ยน
*ไม่เห็น จะ แปลก
*เมื่อ รู้ จาก ปาก ว่า คิด จะ จาก ฉัน ไป
*ก็ คง เข้าใจ · ว่า เธอ ต้อง ไป
*ก็ คง เสียใจ และ คง เสียดาย
*แต่ก็ยัง สบาย
หาก เธอ จะ ทิ้ง กัน ไป
เพราะ ฉัน เป็น คน ไม่ ฝืนใจ ใคร
ก็ คง เลิกรา กัน ไป แบบ สบาย
สบาย สบาย

De tekst vertaald naar Engels:
It's OK
If we like each other then we'll go together.
Because I'm the kind of person who isn't interested in anything (in particular),
I never think of bothering anybody.
It's OK.
If we go on together, go on together
I'll only ask for love and sincerity. I won't ever want anything (else).
* It's OK.
 *And you'll probably understand,
 *We'll live and learn together.
 *However much pain and pleasure there is,
 *it'll be OK.
 *Even if someday your heart should change,
 *It won't seem strange
 *when I know from your lips that you think you'll leave me.
 *I'll probably understand that you must go.
 *I'll probably feel sorry, probably feel that it's a shame.
 *But I'll still be OK.       ]
Should you want to throw it away,
Because I'm not a person who forces anybody.
We'll probably break up and go our (separate) ways, OK.
It'll be OK. (That's cool with me;I'm comfortable with that.)

dinsdag 1 maart 2011

Vuurtoren

Vandaag vertelde een collega over zijn fascinatie voor vuurtorens en zijn lidmaatschap van de Nederlandse Vuurtoren Vereniging. Hier staan wat foto's van hem:

Ik kan mezelf niet eens meer herinneren of ik ooit een vuurtoren in werkelijkheid heb gezien, maar het concept vuurtoren is natuurlijk wel mateloos interessant. Er is een hoop over te lezen, te kijken en achterna te reizen dus ik kan me voorstellen dat dit een leuke hobby kan zijn. Er zijn mensen die zoveel mogelijk vuurtorens (nationaal en internationaal) gaan bekijken en fotograferen . Mensen die specifiek vuurtorenpostzegels verzamelen. Sommigen zijn geïnteresseerd in de techniek of architectuur. De vuurtoren heeft wat dat betreft een breed palet bewonderaars. Ik vind een vuurtoren een romantisch idee, je zou er maar in wonen…wat een uitzicht. Wonen in een vuurtoren schijnt niet realistisch te zijn, het is er of heel koud of heel heet. Ik herinner me wel ook een enge film met een scene in een vuurtoren en laatst een aflevering van CSI. Verder ben ik blijven steken bij het mooiste guldenbiljet de vuurtoren:
Dit vond ik op internet:
in het watermerk zat een duinkonijntje verstopt en ook had de ontwerper, zonder dat de Bankdirectie het wist, in het piepklein de namen van zijn vrouw en dochters in het biljet verborgen.