Hondjes van de Bakker update

Door drukte, vakanties en andere beslommeringen ben ik vergeten om nog eens iets over de Hondjes van de Bakker te schrijven. Dat wil ik nu alsnog doen. De hondjes zijn tevreden beestjes. Ze maken de baasjes elke dag weer blij, met hun aanwezigheid. Song is de komiek in onze roedel, er gaat geen dag voorbij of juffrouw Tok maakt ons wel aan het lachen. Maar Song is ook wel eens ongemakkelijk, haar fixatie op konijnen maakt dat een wandeling wel eens veeeeel langer kan duren dan dat was gepland. Song in huis is een dotje, maar tijdens een wandeling, in struikgewas een regelrechte moordenaar! Siep is onze rots in de branding, altijd evenwichtig en stabiel. Zij geeft de indruk op Song te passen en deze te behoeden voor de zoveelste misstap. Siep en Song spelen, stoeien en ravotten met elkaar. Soms lijken ze elkaars beste vriendinnen. Wietske, van Maij en Jeannette komt regelmatig op bezoek, Wietske is verslaafd aan ballen en ze blijft iedereen verleiden tot het gooien van een bal. Dat is haar passie, ballen ophalen en zelfs voetballen. Als niemand meer met een bal wil gooien, gooit ze deze zelf maar van de bank….

Begin november 2010 was Song loops en dat hebben we geweten! Wat een loopse druif! Op een vrijdag is ze ontsnapt, omstreeks 18.00, we kwamen er pas om 21.00 achter! En toen was er natuurlijk grote paniek, wij hebben met man en macht gezocht maar haar niet kunnen vinden. De volgende dag bleek dat ze al om 19.00 door iemand van straat is gehaald en naar het “hondenopvangpunt” in Neer was gebracht. Gelukkig maar, nu is de roedel weer compleet!

One night stand: Alex in Amsterdam

Een collega maakte me attent op onderstaand filmpje. Kijk naar dit grappige filmpje met helaas een trieste ondertoon. De ambachtelijke bakker heeft moeite te overleven. Gelukkig gaat het met Christine de Echte Bakker, het baasje van de Hondje(s) van de bakker wel goed, Christine is "still alive and kicking"! Het filmpje gaat over het grote gat tussen de stad en het dorp... En de moraal van het verhaal; blijf gewoon vlaai eten dan heb je altijd een “happy end”! Veel kijkplezier!

Wandelen met de hondjes van de Bakker

Siep zegt: Zo zeg, wat hebben we wat regen gehad afgelopen weken. Heel m’n haar nat geworden! Onze Song stond te trappelen van ongeduld om weer eens een wandeling te maken. Manon, met die Kooiker, hoe heet ie ook al weer… Milo! Die had al een paar keer gezegd; “we moeten nog eens gaan wandelen met de Hondjes van de Bakker”. Dus 2 weken geleden had ons baasje al afgesproken dat we vandaag 29 augustus zouden gaan. Ook Daphne, die ook een Hondje van de Bakker heeft zou komen. Ik keek er uit om onze Nung (Fonzie) weer eens te zien, dat is een tijd geleden dat we die gezien hebben. Gisteren weer een hoop regen en dus een SMSje van Ellen en Manon, of het wel door ging. Tsja, je zal effe moeten kijken wat voor weer het is…Voor een beetje motregen zijn wij natuurlijk niet bang. Maar vanmorgen om half 10 was het droog, en daar kwam iedereen bij ons: Maij en Jeannette met Wietske (ze zou er eens een keer niet bij zijn, die ballenneuroot zie ik elke week), Ellen had haar dochter Daphne meegenomen, Sammy was er niet bij, die moest vanmorgen naar de konijnen en dat was een beetje uitgelopen… Manon met Milo, dat is een heertje zeg! En Daphne van Aod Naer met mijn oudste zoon Nung, die ze Fonzie hebben genoemd, Pieter zegt altijd Funz, maar die was er nu niet bij. Nou onze Nung, daar ben ik trots op wat eene kerel zeg! En ikke natuurlijk met onze Song en baasje Carin. Hop, allemaal in de auto naar dat bos bij de Boerderijweg. We hebben ons heerlijk vermaakt, lekker rennen en dollen, lekker door de plassen sjezen, over elkaars plasjes heen plassen, wat een lol! Zowaar het zonnetje kwam afentoe zelfs door!

Jan en alleman

Tsja……….Het is misschien niet zo slim om een politiek standpunt op een blog te plaatsen, maar ik kan het soms toch niet laten…..Het stoort mij enorm dat er geen eerlijke informatie in de publiciteit komt over de hypotheekrenteaftrek. En bij het nieuwe kabinet wat in de maak is staat dit onderwerp naar alle waarschijnlijkheid niet meer op de agenda. Terwijl maximalisering ongeveer 5 miljard voor de schatkist zou kunnen opleveren. Daarom dat ik hier toch nog eens wat aandacht op vestigen. Jan en alleman is tegen de maximalisering van de hypotheekrenteaftrek zonder de feiten goed te kennen. Terwijl voor de grootste groep Jannen en allemannen de maximalisering veel beter zou zijn. Maximalisering van de renteaftrek heeft voor 80% van de mensen die nu hypotheekrenteaftrek hebben GEEN gevolgen! De helft van de hypotheekrenteaftrek gaat naar de rijkste 20% van de bevolking. De rijkste 10% ontvangt zelfs 30% van de totale aftrek.
Alle cijfers weten? Lees het artikel van het Centraal Bureau van de Statistiek: “Helft belastingvoordeel hypotheekrenteaftrek naar rijkste huishoudens”. Het artikel is echt niet moeilijk om te lezen en bevat overzichtelijke statistieken.
In de tribune van Juni stond onderstaande afbeelding, hier vind je ook een artikel hierover.

De leugen van het land

Mensen die mij wat beter kennen weten dat ik nogal geïnteresseerd ben in eten. Niet alleen de consumptie maar ook het bereiden er van. De eerste 10 jaar van mijn werkzame leven ben ik kok geweest, alhoewel dat al een tijd terug is, is de liefde voor koken en eten gebleven. Maar ik heb ook grote interesse in waar eten vandaan komt. De oorsprong, waar komt ons dagelijks voedsel vandaan. Ik heb respect voor boeren en tuinders die dagelijks met veel liefde voor levende have en lekkere groentes zorgen. Mijns inziens wordt dit werk ondergewaardeerd en vooral onderbetaald. Boeren krijgen te weinig betaald en kunnen maar net voor kostprijs produceren. Ze zijn het slachtoffer van het oppermachtige groot winkelbedrijf. En wij als consument willen voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Niet bereid om voor kwaliteit en dierenwelzijn te betalen.

Ik heb het idee dat prijzen van melk, vlees, eieren en groentes sinds de 2e wereldoorlog in verhouding onvoldoende zijn gestegen. Vroeger werd 75% van het inkomen aan voedsel besteed, tegenwoordig is dat 10%! Het gevolg, we eten te veel, gooien teveel weg en eten ongezond.

Ik kan me nog goed herinneren dat als ik, toen ik klein was, bij de slager kwam dat er halve varkens en een kalf in de slagerij hingen. Vlees in een bakje met folie doet niet denken aan een levend wezen, we zijn elke band met het leven wat daar voor is gelaten kwijt. Van mij hoeft niemand vegetariër te worden, maar we zouden wel een stuk minder vlees kunnen eten. Met wat minder kunnen we wat meer betalen voor dierenwelzijn. De Boeddha predikte de middenweg, dat pad geld ook voor ons voedselgebruik. De andere les van de Boeddha dat eten alleen benodigd is om het lichaam in stand te houden is voor mijn Bourgondische geest wat rigide.

Er komen regelmatig mooie documentaires op tv over dit onderwerp. Jammer genoeg zijn deze altijd op tijden en zenders dat ze door de grootste groep mensen wordt gemist. Ik zag laatst: The Lie of the Land (De leugen van het land) een documentaire van Molly Dineen. Op zoek naar de achtergronden van de vossenjacht in Engeland stuitte zij op veel grotere schandalen. Zij laat zien hoe dieren bij boerderijen worden opgehaald die om de een of andere reden daar weg moeten. Het gaat niet alleen om dode of zieke dieren, maar ook dieren die economisch zogenaamd nutteloos zijn. Omdat het mannetjes zijn bijvoorbeeld, die niet het vooruitzicht bieden op een goede vleesproductie. De boeren werken met tegenzin mee. Ze zouden liever goed voedsel produceren, maar worden hiertoe gedwongen door de overheid (vanwege subsidies), supermarkten en consumenten. Triest maar een aanrader voor iedereen om naar te kijken. Hierboven zien jullie de trailer, de documantaire is (nog) niet digitaal beschikbaar met ondertiteling, maar hieronder vind je de volledige uitzending.

J.P. Sendker; Het theehuis van Kalaw

Waarom heb ik dit boek niet eerder gezien of gevonden? Het speelt zich immers af in Birma, waar ik alles van probeer te lezen. Mijn collega Frans kwam met dit boek aan, ik heb het geleend en wat een geluk! Wat mij betreft een pareltje van een boek, ik heb het in 3 dagen uitgelezen, ik vond het prachtig! Het boek gaat over een Amerikaanse die bij de zoektocht naar haar vader wordt geconfronteerd met mysterieuze en Boeddhistische krachten in het raadselachtige Birma.

Hierbij wil ik jullie attent maken op 2 stukken die me bijzonder aanspraken. (maar de rest van het boek is ook geweldig)

Pagina 117, U May (de monnik uit het boek) zegt tegen Tin Win:
'Ieder mens, elk wezen kent angst. Die hangt om ons heen als vliegen om de mesthoop van de os. Dieren slaan ervoor op de vlucht, ze breken uit en rennen, vliegen of zwemmen tot ze zich veilig wanen of dood neervallen van uitputting. Wij mensen zijn niet echt veel slimmer. We weten eigenlijk wel dat er geen plek op aarde is waar we ons voor onze angst kunnen verbergen en toch proberen we het. We streven naar roem en macht. We geven ons over aan de illusie dat we sterker zijn dan de angst. We proberen te heersen. Over onze kinderen en onze vrouwen, over onze buren en vrienden. Heerszucht en angst hebben iets met elkaar gemeen: ze kennen geen grenzen. Maar het is met macht en rijkdom net als met opium, dat ik in mijn jeugd meer dan eens heb geprobeerd. Beide komen hun belofte niet na. De opium bracht mij niet het eeuwige geluk, het wilde alleen maar steeds meer. Geld en macht kunnen angst niet overwinnen. Er is maar één kracht die sterker is dan angst. De liefde.'

Pagina 189, Tin win herhaalt wat U May hem heeft geleerd:
‘In elk leven ligt het zaad van de dood,’ had hij (U May) hem (Tin Win) de eerste jaren van hun vriendschap diverse keren uitgelegd. Dat de dood evenzeer bij het leven hoorde als de geboorte, dat niemand eraan kon ontkomen en dat het daarom zinloos was je ertegen te verzetten. Hoe eerder je hem als een natuurlijk deel van het leven accepteerde in plaats van hem te vrezen, hoe beter.

Voor dat jullie denken dat het een stichtelijk Boeddhistisch boek is, niets is minder waar. Het boek heeft onverwachte momenten waardoor het een beetje spannend is, je wilt graag weten hoe het afloopt. Verder is het ook een romantisch verhaal om bij weg te dromen. En interessant door de culturele verschillen in mysterieus Birma.

De hondjes van de bakker in het vliegtuig!

Ik kwam op mijn computer nog een “filmpje” tegen van onze vakantie naar La Palma. Eigenlijk is het een montage van een hoop niet zo’n goeie foto’s, maar ik heb toentertijd geprobeerd er wat van te maken… Kortom de hondjes van de bakker zijn in 2007 met het vliegtuig naar La Palma geweest! Wat een belevenis. Het mooiste verhaal is nog van Song. Op de terugweg naar huis moesten we met de auto van de westkant van het eiland naar de oostkant waar het vliegveld ligt. La Palma is één van de steilste eilanden ter wereld, dus de weg is vol met haarspeldbochten. Ik had al mijn aandacht bij de weg nodig, toen Christine zei; “Onze Song kijkt zo özelig”. Er was geen mogelijkheid om te stoppen langs de weg. Plotseling wist Christine waarom Song zo özelig aan het kijken was; Song was wagenziek en kotste Christine recht in haar kruis!

Herman Koch; Het diner

Ik ben van plan om wat vaker te gaan schrijven over boeken die ik heb gelezen. De stukjes die ik schrijf zijn enerzijds een beschrijving van het boek, anderzijds mijn mening over dat boek. Pas op! Ik ben geen kenner maar een genieter, ik vind snel iets goed en mooi. Ook is er een mogelijkheid om het besproken boek direct te bestellen bij Bol.com

Beschrijving: In een restaurant komen vier mensen samen: de ik-figuur, Paul, een afgekeurd docent, zijn echtgenote; zijn broer, beoogd minster-president, met ook zijn vrouw. Paul stoort zich aan veel, ook aan zijn broer waarmee hij in het verleden al eens een hoogoplopend conflict heeft gehad. Maar ook andere mensen ontkomen niet aan zijn toorn. De zoons van beide gezinnen hebben samen een gruwelijke misdrijf gepleegd. Dit moet besproken worden tijdens het diner. Hoe daarmee om te gaan? Hoe ver ga je als ouders in het toedekken van de gruweldaden van kinderen?

Voorop, ik vond het een mooi boek. Het is makkelijk te lezen, het is prettig geschreven. Je ziet de hoofdpersonen voor je en de situaties zijn zo beeldend geschreven dat je je in dezelfde ruimte voelt als waar het verhaal zich afspeelt. Ik had geen spannend boek verwacht, toch bleek dit boek dat op een bepaalde mannier wel te zijn. Je wilt graag weten wat er gaat gebeuren en wat er nu precies is gebeurd. De situaties en personages zijn zo beschreven dat je ze gemakkelijk herkend. Je kunt je makkelijk voorstellen dat je met dezelfde dilemma’s zou moeten “dealen”. Ik vond het einde, zonder te verklappen wat dat is, toch een beetje teleurstellend. Ik had gehoopt dat het allemaal niet waar zou zijn en dat de hoofdpersoon misschien toch “ethischer” zou zijn dan dat gedurende boek naar boven is gekomen. Het boek geeft stof tot nadenken; wat zou ik doen als….Het boek is een aanrader!

Abram van Leeuwen; BANDJIR vuurstorm over JAVA

Abraham (Bram) van Leeuwen, ook bekend als Prince de Lignac was een succesvolle Nederlandse zakenman en multimiljonair. Lees meer over hem in Wiki.
Achterflap: Een oorlogsroman die waar gebeurd moet zijn. want bij de jongens die in 1945 naar Indië gingen, waren natuurlijk idealistische officieren zoals Leo Verhagen en bij de vijand was beslist een Oemar Kerto die een blank meisje lief had en de Nederlanders haatte.

Het vrouwenkamp Tjideng heeft bestaan, want na de bevrijding hebben ze de Japanse sadist die de commandant was, opgeknoopt. Nederlandse officieren hebben kampongs platgebrand maar wie dit, knus in zijn huiskamer gezeten, veroordeelt, moet ook weten dat ze daarbij dozijnen landmijnen vernietigden, die anders hun jonge soldaten tot rompen-zonder-benen zouden hebben gemaakt. Deze oorlogsroman speelt in Nederlands- Indië dat onder Japanse bezetting de republiek Indonesië werd.

Bram van Leeuwen is geen groot literair meester, ik heb echter niet minder genoten van deze onderhoudende roman. Ik ben geïnteresseerd in Indië, en vooral wat zich tijdens de tweede wereldoorlog en daarna heeft afgespeeld. Met de kennis van nu komen “onze” politionele acties misschien in een ander daglicht te staan. Echter we moeten niet vergeten welk leed is ondergaan door in de oorlog geïnterneerde Nederlanders, na de oorlog de Bersiap, de dienstplichtigen die voor hun nummer een verre oorlog moesten vechten en de schandelijke behandeling die wij de Molukkers hebben aangedaan. In dit licht voedt deze roman mijn interesse. Het is niet mogelijk om te zeggen dat je geniet van een oorlogsroman, maar ik vond het een prettig te lezen boek die het verhaal van beide zijde, op een romantische wijze verteld.

Uit de "oude" doos, staatsbezoek 2004

Ter ere van de komende Koninginnedag, wil ik hier een oud filmpje "oprakelen". Het is van het staatsbezoek van Koningin Beatrix en Kroonprins Willem Alexander in Thailand in 2004. Het is een erg mooi idealistisch filmpje. Let op de tafelspeech, hierin roemt koningin Beatrix de Thaise democratie als een voorbeeld voor de regio. Die woorden zijn nu helaas wat achterhaald door de huidige trieste politieke gebeurtenissen. Maar kijk naar dit filmpje, het is een mooi beeld van een het Nederlands koningshuis in sprookjesachtig Thailand.

Waarom Roden en Gelen?

Er is lange tijd weinig politiek besef geweest in Thailand. Thailand is een van de weinige landen in Zuidoost-Azië die nooit werd gekoloniseerd. Hierdoor heeft er geen “politieke emancipatie” plaats gevonden. In de omringende landen is er een vrijheidsstrijd geweest van de bevolking om zich te onttrekken aan koloniaal bewind. Een dergelijke beweging heeft in Thailand nooit plaatsgevonden. Politiek was iets van “de rijken” en de macht lag bij de elite. Thailand is altijd een land geweest waar een grote bevolking van boeren en ambachtslieden werd geregeerd door een rijke groep “Bangkok” elite. Sinds 1932 kent Thailand algemeen stemrecht. Als staatsvorm heeft Thailand een parlementaire constitutionele monarchie met een koning van de Chakri-dynastie en een minister-president aan het hoofd van de regering. Thailand heeft een lange rumoerige geschiedenis met een record aantal staatsgrepen met militaire interventie en regeerperiodes door militaire junta.

In 1998 richtte Thaksin Shinawatra de Thai Rak Thai ("Thais houden van Thais") partij op. In januari 2001 werd hij premier, nadat zijn partij een voor Thaise begrippen unieke meerderheid in het parlement behaalde bij de verkiezingen. Speerpunten in de campagne waren: Strijd tegen “oude politiek”, corruptie, georganiseerde misdaad en drugs.
Over deze eerste regeerperiode zijn veel tegenstrijdige meningen. Blijft wel dat Thaksin grote hervormingen bewerkstelligde. Zo wist hij het voor elkaar te krijgen dat er voor elke Thai gezondheidszorg beschikbaar was via een soort volksverkering. Uit recent nieuws van Ombama in de V.S. weten we hoe moeilijk het is om zo’n gezondheidsverzekering te regelen. Verder organiseerde Thaksin goedkope leningen aan boeren waardoor de economie werd gestimuleerd. Het moge duidelijk zijn dat de geldwoekeraars die al eeuwen boeren knechten met dure leningen niet blij waren met deze overheidsleningen. Corruptie was wijd verbreid onder overheidspersoneel, politie en militairen. Doordat de elite letterlijk in de portemonnee werd gepakt oogstte Thaksin veel kritiek in zijn strijd tegen corruptie. De drugssmokkel en productie werd tijdens deze regeerperiode hard aangepakt. De regering Thaksin werkte intensief samen met de Amerikaanse DEA en er werden zware aanslagen gepleegd op criminele organisaties. Thaksins kruistocht tegen drugsdealers is sterk bekritiseerd door burgerrechtenorganisaties vanwege executies van verdachten.

Bovenstaande maakt duidelijk dat Thaksin Shinawatra veel voor Thailand heeft betekent maar door zijn doortastende regeermethode veel vijanden heeft gekweekt. Hierdoor werd hij al snel zelf beschuldigd van corruptie. Ook was Thaksins positie in opspraak vanwege conflicterende belangen tussen zijn post als premier en zijn grote zakenbelangen. Ook kwam hij onder vuur door beschuldigingen dat hij de voorkeur gaf aan familieleden en vrienden voor overheid banen. Thaksin vertoont “Berlusconi” gedrag.

En hoe is het allemaal zo gekomen?

In februari 2005 werd Thaksin de eerste democratisch verkozen premier van Thailand die een normale vierjarige zittingsperiode voltooide! Bij de verkiezingen die maand behaalde zijn partij wederom de meerderheid in het parlement. Bijna al deze stemmen werden behaald op het Thaise platteland, waar driekwart van de bevolking woont; de stedelijke burgers en de middenstand stemden tegen hem. In december 2005 lanceerd de media-magnaat Sonthi Limthongkul een anti-Thaksin campagne, gebaseerd op beschuldigingen van corruptie en immoreel gedrag. In januari 2006 wakkerde de belastingvrije verkoop van Thaksin's familie's aandeel in de Shin Corporation ter waarde van 1,5 miljard euro (hoewel legaal) de anti-Thaksin gevoelens verder aan. Na massale betogingen in Bangkok schreef Thaksin in februari vervroegde verkiezingen uit voor 2 april 2006. De verkiezingen werden door de oppositiepartijen geboycot. Thaksin kreeg een meerderheid van geldig uitgebrachte stemmen, maar de resultaten werden ongeldig verklaard door het hooggerechtshof.

Op 4 april 2006 trad Thaksin Shinawatra af als premier, maar bleef aan als waarnemend premier. Desondanks blijft hij de enige persoon die een volledige termijn als premier in Thailand heeft afgesloten.
Het leger maakte aan Thaksin's (waarnemend) premierschap een einde op 19 september 2006 door middel van een staatsgreep. Thaksin was op dat moment in New York voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Ondertussen, nam het leger de controle over van de regering en de staats radio-en televisiestations. Thaksin werd gedwongen om de noodtoestand te verklaren door de telefoon vanuit New York, terwijl het leger de staat van beleg verklaarden. Generaal Sonthi Boonyaratglin had de leiding over deze staatsgreep en benoemde als eerste minister Surayud Chulanont. Koning Bhumibol Adulyadej bevestigde de dag na de staatsgreep regeringswissel met een Koninklijk Besluit. De junta annuleerde de verkiezingen die gepland waren voor 15 oktober 2006. Ze beloofden aanvankelijk dat er binnen twaalf maanden nieuwe democratische verkiezingen zouden volgen. Maar nog in oktober 2006 werd die termijn tot 17 maanden verlengd.

Op 23 december 2007 werden de beloofde verkiezingen uiteindelijk dan toch gehouden. De PPP (Phak Palang Prachachon, 'partij van de volksmacht', aanhangers van Thaksin) winnen de verkiezingen, maar de uitslag wordt aangevochten door oppositiepartij PAD. Deze argumenteert dat de PPP de stemmen van arme mensen heeft gekocht door misbruik te maken van hun onwetendheid. Desondanks wordt Samak Sundaravej minister-president. Op 9 september 2008 moest hij aftreden vanwege een schandaal. Hij zou de grondwet hebben geschonden, omdat hij tijdens zijn premierschap inkomsten ontvangen had voor de presentatie van een kookprogramma op televisie. Er waren de weken voor de uitspraak grote demonstraties tegen Sundaravej, die geleid werden door de Volksalliantie voor Democratie (PAD), de oppositie van tegenstanders van Thaksin.

Op 17 september 2008 kiezen 298 van de 440 parlementsleden de opvolger van Samak: Somchai Wongsawat, de schoonbroer van ex-premier Thaksin Shinawatra. Op 25 september werd het kabinet-Wongsawat door de koning ingezworen. Deze regering werd echter niet door de oppositie geaccepteerd. Deze organiseerde grootschalige demonstraties. De aanhangers van PAD steken zich in het geel en worden verder “de gelen” genoemd. Zij bezetten het Government House en de Internationale Luchthaven Suvarnabhumi in Bangkok. Dan op 2 december 2008 beveelt het constitutionele hof dat Wongsawat zijn premierschap moet neer leggen omdat de PPP eind 2007 verkiezingsfraude gepleegd zou hebben. Wongsawat gaf nog dezelfde dag aan de uitspraak van het hof te respecteren en af te treden. Hij wordt opgevolgd door partijgenoot en interimpremier Chaovarat Chanweerakul. Deze werd op 17 december 2008 vervangen door premier Abhisit Vejjajiva van de oppositionele Democratische Partij.

Conclusie: Mocht je bovenstaande informatie doorgeploegd hebben, kun je tot geen andere conclusie komen dat Thailand op dit moment wordt geregeerd door een regering die niet door de bevolking is gekozen. Bij de laatste democratische verkiezingen hadden de aanhangers van Thaksin de meerderheid. Zij eisen dat er nu vervroegde verkiezingen worden gehouden. Mijns inziens niet meer dan terecht!

Wakernagels 2010, een gezonde geest in een gezond lichaam!

De bedjes worden gespreid!

Reed ik gisteren op de N280 ter hoogte van Baexem, zie ik dat de bedjes al weer worden gespreid! Daar wordt ik dan zo vrolijk van en het water loopt me alweer in de mond.
Voor wie het nog niet weet, asperges worden na Sint Jan (24 juni) niet meer geoogst. Men laat dan de asperges doorgroeien waarbij er een plantachtige struik ontstaat. Deze struiken verkleuren in de herfst. Gedurende de winter weet ik het niet precies, op veel plaatsen zie ik dat de inmiddels bruine planten van de akker worden gehaald en het veld ligt er dan plat en schoon bij. Op andere plaatsen zie je nog tot maart de verdorde planten op de oude bedjes staan. Hoe dan ook in Baexem zag ik dan gisteren weer prachtige nieuw opgeworpen bedjes liggen. Mooi recht en afgedekt met plastic. Nu is het nog koud en ligt de zwarte kant van het plastic naar boven. De asperge heeft het namelijk graag warm en nat. En door het zwarte plastic kan het bed de warmte van de zon absorberen.

Nu maar hopen dat de condities goed blijven! Hopelijk veel mooie lentezon met af en toe een bui. Half april hebben we zeker asperges. Maar mocht het allemaal mee zitten en als de zon zich voldoende laat zien kunnen we misschien al eerder genieten. Voor mij is de meest ideale Pasen die met asperges op de Paasdis. Pasen valt dit jaar vroeg op 4 april, zou het gaan lukken?

Asperges zijn wat mij betreft een ECHTE delicatesse. Maar een bepaalde periode verkrijgbaar en de rest van de tijd kan ik er alleen van dromen. Perfect toch? Van mij hoeven ze niet het hele jaar beschikbaar te zijn, zo hou je nog wat te wensen over!

Verder ben ik natuurlijk tragisch ouderwets en behoudend met betrekking tot mijn klassieke bereiding van asperges. Sorry allemaal, ik blijf bij mijn “oude” manier van asperges koken. Heel vroeger, toen ik nog jong en knapperig was heb ik examen gedaan op de opleiding “voortgezet restaurant kok”, de praktijkexaminator was de toenmalige Sous-Chef van Hotel-restaurant Juliana in Valkenburg. Het examenmenu bestond o.a. uit kalfsentrecote met asperges. Ik kookte de asperges op onderstaande manier en kreeg daarvoor complimenten! Dus hier komt ie dan: Koop verse asperges bij de boer om de hoek, alleen kort bewaren in een natte theedoek in de koelkast. Bereiding: Leg de asperges in water in de gootsteen, haal ze er één voor één uit en schil ze met een “boogje dunschiller”, voorzichtig laat ze niet breken. Maak van de schillen bouillon door deze op te zetten met ruim koud water, als het water aan de kook komt secuur afschuimen, voeg dan zeezout en hele foelie toe. Ongeveer 20-30 minuten koken, ondertussen de geschilde asperges in een natte theedoek. De bouillon passeren, mespuntje suiker en kook daar de asperges in. Garnituur: Achterham, geprakte gekookte eieren, gekookte (nieuwe) aardappelen en geklaarde roomboter. Smakelijk!!! Op tafel moet nootmuskaat staan maar ik zou er die als ik jou was niet op doen.