Er is lange tijd weinig politiek besef geweest in Thailand. Thailand is een van de weinige landen in Zuidoost-Azië die nooit werd gekoloniseerd. Hierdoor heeft er geen “politieke emancipatie” plaats gevonden. In de omringende landen is er een vrijheidsstrijd geweest van de bevolking om zich te onttrekken aan koloniaal bewind. Een dergelijke beweging heeft in Thailand nooit plaatsgevonden. Politiek was iets van “de rijken” en de macht lag bij de elite. Thailand is altijd een land geweest waar een grote bevolking van boeren en ambachtslieden werd geregeerd door een rijke groep “Bangkok” elite. Sinds 1932 kent Thailand algemeen stemrecht. Als staatsvorm heeft Thailand een parlementaire constitutionele monarchie met een koning van de Chakri-dynastie en een minister-president aan het hoofd van de regering. Thailand heeft een lange rumoerige geschiedenis met een record aantal staatsgrepen met militaire interventie en regeerperiodes door militaire junta.
In 1998 richtte Thaksin Shinawatra de Thai Rak Thai ("Thais houden van Thais") partij op. In januari 2001 werd hij premier, nadat zijn partij een voor Thaise begrippen unieke meerderheid in het parlement behaalde bij de verkiezingen. Speerpunten in de campagne waren: Strijd tegen “oude politiek”, corruptie, georganiseerde misdaad en drugs.
Over deze eerste regeerperiode zijn veel tegenstrijdige meningen. Blijft wel dat Thaksin grote hervormingen bewerkstelligde. Zo wist hij het voor elkaar te krijgen dat er voor elke Thai gezondheidszorg beschikbaar was via een soort volksverkering. Uit recent nieuws van Ombama in de V.S. weten we hoe moeilijk het is om zo’n gezondheidsverzekering te regelen. Verder organiseerde Thaksin goedkope leningen aan boeren waardoor de economie werd gestimuleerd. Het moge duidelijk zijn dat de geldwoekeraars die al eeuwen boeren knechten met dure leningen niet blij waren met deze overheidsleningen. Corruptie was wijd verbreid onder overheidspersoneel, politie en militairen. Doordat de elite letterlijk in de portemonnee werd gepakt oogstte Thaksin veel kritiek in zijn strijd tegen corruptie. De drugssmokkel en productie werd tijdens deze regeerperiode hard aangepakt. De regering Thaksin werkte intensief samen met de Amerikaanse DEA en er werden zware aanslagen gepleegd op criminele organisaties. Thaksins kruistocht tegen drugsdealers is sterk bekritiseerd door burgerrechtenorganisaties vanwege executies van verdachten.
Bovenstaande maakt duidelijk dat Thaksin Shinawatra veel voor Thailand heeft betekent maar door zijn doortastende regeermethode veel vijanden heeft gekweekt. Hierdoor werd hij al snel zelf beschuldigd van corruptie. Ook was Thaksins positie in opspraak vanwege conflicterende belangen tussen zijn post als premier en zijn grote zakenbelangen. Ook kwam hij onder vuur door beschuldigingen dat hij de voorkeur gaf aan familieleden en vrienden voor overheid banen. Thaksin vertoont “Berlusconi” gedrag.
En hoe is het allemaal zo gekomen?
In februari 2005 werd Thaksin de eerste democratisch verkozen premier van Thailand die een normale vierjarige zittingsperiode voltooide! Bij de verkiezingen die maand behaalde zijn partij wederom de meerderheid in het parlement. Bijna al deze stemmen werden behaald op het Thaise platteland, waar driekwart van de bevolking woont; de stedelijke burgers en de middenstand stemden tegen hem. In december 2005 lanceerd de media-magnaat Sonthi Limthongkul een anti-Thaksin campagne, gebaseerd op beschuldigingen van corruptie en immoreel gedrag. In januari 2006 wakkerde de belastingvrije verkoop van Thaksin's familie's aandeel in de Shin Corporation ter waarde van 1,5 miljard euro (hoewel legaal) de anti-Thaksin gevoelens verder aan. Na massale betogingen in Bangkok schreef Thaksin in februari vervroegde verkiezingen uit voor 2 april 2006. De verkiezingen werden door de oppositiepartijen geboycot. Thaksin kreeg een meerderheid van geldig uitgebrachte stemmen, maar de resultaten werden ongeldig verklaard door het hooggerechtshof.
Op 4 april 2006 trad Thaksin Shinawatra af als premier, maar bleef aan als waarnemend premier. Desondanks blijft hij de enige persoon die een volledige termijn als premier in Thailand heeft afgesloten.
Het leger maakte aan Thaksin's (waarnemend) premierschap een einde op 19 september 2006 door middel van een staatsgreep. Thaksin was op dat moment in New York voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Ondertussen, nam het leger de controle over van de regering en de staats radio-en televisiestations. Thaksin werd gedwongen om de noodtoestand te verklaren door de telefoon vanuit New York, terwijl het leger de staat van beleg verklaarden. Generaal Sonthi Boonyaratglin had de leiding over deze staatsgreep en benoemde als eerste minister Surayud Chulanont. Koning Bhumibol Adulyadej bevestigde de dag na de staatsgreep regeringswissel met een Koninklijk Besluit. De junta annuleerde de verkiezingen die gepland waren voor 15 oktober 2006. Ze beloofden aanvankelijk dat er binnen twaalf maanden nieuwe democratische verkiezingen zouden volgen. Maar nog in oktober 2006 werd die termijn tot 17 maanden verlengd.
Op 23 december 2007 werden de beloofde verkiezingen uiteindelijk dan toch gehouden. De PPP (Phak Palang Prachachon, 'partij van de volksmacht', aanhangers van Thaksin) winnen de verkiezingen, maar de uitslag wordt aangevochten door oppositiepartij PAD. Deze argumenteert dat de PPP de stemmen van arme mensen heeft gekocht door misbruik te maken van hun onwetendheid. Desondanks wordt Samak Sundaravej minister-president. Op 9 september 2008 moest hij aftreden vanwege een schandaal. Hij zou de grondwet hebben geschonden, omdat hij tijdens zijn premierschap inkomsten ontvangen had voor de presentatie van een kookprogramma op televisie. Er waren de weken voor de uitspraak grote demonstraties tegen Sundaravej, die geleid werden door de Volksalliantie voor Democratie (PAD), de oppositie van tegenstanders van Thaksin.
Op 17 september 2008 kiezen 298 van de 440 parlementsleden de opvolger van Samak: Somchai Wongsawat, de schoonbroer van ex-premier Thaksin Shinawatra. Op 25 september werd het kabinet-Wongsawat door de koning ingezworen. Deze regering werd echter niet door de oppositie geaccepteerd. Deze organiseerde grootschalige demonstraties. De aanhangers van PAD steken zich in het geel en worden verder “de gelen” genoemd. Zij bezetten het Government House en de Internationale Luchthaven Suvarnabhumi in Bangkok. Dan op 2 december 2008 beveelt het constitutionele hof dat Wongsawat zijn premierschap moet neer leggen omdat de PPP eind 2007 verkiezingsfraude gepleegd zou hebben. Wongsawat gaf nog dezelfde dag aan de uitspraak van het hof te respecteren en af te treden. Hij wordt opgevolgd door partijgenoot en interimpremier Chaovarat Chanweerakul. Deze werd op 17 december 2008 vervangen door premier Abhisit Vejjajiva van de oppositionele Democratische Partij.
Conclusie: Mocht je bovenstaande informatie doorgeploegd hebben, kun je tot geen andere conclusie komen dat Thailand op dit moment wordt geregeerd door een regering die niet door de bevolking is gekozen. Bij de laatste democratische verkiezingen hadden de aanhangers van Thaksin de meerderheid. Zij eisen dat er nu vervroegde verkiezingen worden gehouden. Mijns inziens niet meer dan terecht!
Op deze website schrijven de hondjes van de bakker hun avonturen. Neem niet alles even serieus! Het leven is een lachertje, toch?
donderdag 22 april 2010
donderdag 1 april 2010
vrijdag 5 maart 2010
De bedjes worden gespreid!
Reed ik gisteren op de N280 ter hoogte van Baexem, zie ik dat de bedjes al weer worden gespreid! Daar wordt ik dan zo vrolijk van en het water loopt me alweer in de mond.
Voor wie het nog niet weet, asperges worden na Sint Jan (24 juni) niet meer geoogst. Men laat dan de asperges doorgroeien waarbij er een plantachtige struik ontstaat. Deze struiken verkleuren in de herfst. Gedurende de winter weet ik het niet precies, op veel plaatsen zie ik dat de inmiddels bruine planten van de akker worden gehaald en het veld ligt er dan plat en schoon bij. Op andere plaatsen zie je nog tot maart de verdorde planten op de oude bedjes staan. Hoe dan ook in Baexem zag ik dan gisteren weer prachtige nieuw opgeworpen bedjes liggen. Mooi recht en afgedekt met plastic. Nu is het nog koud en ligt de zwarte kant van het plastic naar boven. De asperge heeft het namelijk graag warm en nat. En door het zwarte plastic kan het bed de warmte van de zon absorberen.
Nu maar hopen dat de condities goed blijven! Hopelijk veel mooie lentezon met af en toe een bui. Half april hebben we zeker asperges. Maar mocht het allemaal mee zitten en als de zon zich voldoende laat zien kunnen we misschien al eerder genieten. Voor mij is de meest ideale Pasen die met asperges op de Paasdis. Pasen valt dit jaar vroeg op 4 april, zou het gaan lukken?
Asperges zijn wat mij betreft een ECHTE delicatesse. Maar een bepaalde periode verkrijgbaar en de rest van de tijd kan ik er alleen van dromen. Perfect toch? Van mij hoeven ze niet het hele jaar beschikbaar te zijn, zo hou je nog wat te wensen over!
Verder ben ik natuurlijk tragisch ouderwets en behoudend met betrekking tot mijn klassieke bereiding van asperges. Sorry allemaal, ik blijf bij mijn “oude” manier van asperges koken. Heel vroeger, toen ik nog jong en knapperig was heb ik examen gedaan op de opleiding “voortgezet restaurant kok”, de praktijkexaminator was de toenmalige Sous-Chef van Hotel-restaurant Juliana in Valkenburg. Het examenmenu bestond o.a. uit kalfsentrecote met asperges. Ik kookte de asperges op onderstaande manier en kreeg daarvoor complimenten! Dus hier komt ie dan: Koop verse asperges bij de boer om de hoek, alleen kort bewaren in een natte theedoek in de koelkast. Bereiding: Leg de asperges in water in de gootsteen, haal ze er één voor één uit en schil ze met een “boogje dunschiller”, voorzichtig laat ze niet breken. Maak van de schillen bouillon door deze op te zetten met ruim koud water, als het water aan de kook komt secuur afschuimen, voeg dan zeezout en hele foelie toe. Ongeveer 20-30 minuten koken, ondertussen de geschilde asperges in een natte theedoek. De bouillon passeren, mespuntje suiker en kook daar de asperges in. Garnituur: Achterham, geprakte gekookte eieren, gekookte (nieuwe) aardappelen en geklaarde roomboter. Smakelijk!!! Op tafel moet nootmuskaat staan maar ik zou er die als ik jou was niet op doen.
Voor wie het nog niet weet, asperges worden na Sint Jan (24 juni) niet meer geoogst. Men laat dan de asperges doorgroeien waarbij er een plantachtige struik ontstaat. Deze struiken verkleuren in de herfst. Gedurende de winter weet ik het niet precies, op veel plaatsen zie ik dat de inmiddels bruine planten van de akker worden gehaald en het veld ligt er dan plat en schoon bij. Op andere plaatsen zie je nog tot maart de verdorde planten op de oude bedjes staan. Hoe dan ook in Baexem zag ik dan gisteren weer prachtige nieuw opgeworpen bedjes liggen. Mooi recht en afgedekt met plastic. Nu is het nog koud en ligt de zwarte kant van het plastic naar boven. De asperge heeft het namelijk graag warm en nat. En door het zwarte plastic kan het bed de warmte van de zon absorberen.
Nu maar hopen dat de condities goed blijven! Hopelijk veel mooie lentezon met af en toe een bui. Half april hebben we zeker asperges. Maar mocht het allemaal mee zitten en als de zon zich voldoende laat zien kunnen we misschien al eerder genieten. Voor mij is de meest ideale Pasen die met asperges op de Paasdis. Pasen valt dit jaar vroeg op 4 april, zou het gaan lukken?
Asperges zijn wat mij betreft een ECHTE delicatesse. Maar een bepaalde periode verkrijgbaar en de rest van de tijd kan ik er alleen van dromen. Perfect toch? Van mij hoeven ze niet het hele jaar beschikbaar te zijn, zo hou je nog wat te wensen over!
Verder ben ik natuurlijk tragisch ouderwets en behoudend met betrekking tot mijn klassieke bereiding van asperges. Sorry allemaal, ik blijf bij mijn “oude” manier van asperges koken. Heel vroeger, toen ik nog jong en knapperig was heb ik examen gedaan op de opleiding “voortgezet restaurant kok”, de praktijkexaminator was de toenmalige Sous-Chef van Hotel-restaurant Juliana in Valkenburg. Het examenmenu bestond o.a. uit kalfsentrecote met asperges. Ik kookte de asperges op onderstaande manier en kreeg daarvoor complimenten! Dus hier komt ie dan: Koop verse asperges bij de boer om de hoek, alleen kort bewaren in een natte theedoek in de koelkast. Bereiding: Leg de asperges in water in de gootsteen, haal ze er één voor één uit en schil ze met een “boogje dunschiller”, voorzichtig laat ze niet breken. Maak van de schillen bouillon door deze op te zetten met ruim koud water, als het water aan de kook komt secuur afschuimen, voeg dan zeezout en hele foelie toe. Ongeveer 20-30 minuten koken, ondertussen de geschilde asperges in een natte theedoek. De bouillon passeren, mespuntje suiker en kook daar de asperges in. Garnituur: Achterham, geprakte gekookte eieren, gekookte (nieuwe) aardappelen en geklaarde roomboter. Smakelijk!!! Op tafel moet nootmuskaat staan maar ik zou er die als ik jou was niet op doen.
donderdag 31 december 2009
Sawadee pi mai
Oudjaar in Thailand. Ik zal eens vertellen hoe wij dat ´s meemaakten. Oudjaar 2002/ 2003. Wij waren s´ochtends 31 december aangekomen op BKK airport en zouden maar 3 dagen in Bangkok blijven. We hadden er niet speciaal voor gekozen om met oudjaar in Thailand te zijn maar het kwam simpelweg met vakantiedagen zo het beste uit. Familie in het Noorden van Thailand vieren oud en nieuw niet en wij zouden eerst wat bezienswaardigheden in BKK bezichtigen voordat we naar hen zouden gaan. Oud en nieuw zaten daar gewoon simpel tussen. Het voornemen was om er een rustig dagje van te maken om de reis wat uit de benen te krijgen. Maar als rechtgeaarde Nederlanders wilde we oud en nieuw niet zomaar op de hotelkamer doorbrengen. Tijdens de transfer vliegveld hotel ontmoette we een Nederlands stel en het “klikte” na wat wetenswaardigheden uitgewisseld te hebben kwam het gesprek op het onderwerp; zullen we vanavond oud en nieuw samen wat gaan doen? Zij wilde een dinercruise gaan doen. Ik had daar reeds eerder over gelezen en dat express niet met mijn partner besproken want ik wist dat dat met enthousiasme ontvangen zou worden. En ja hoor… ik kwam er dus niet onderuit. Het viel allemaal wel mee maar erg enthousiast zal ik nooit worden van dat soort uitjes. Ik wil er niet veel woorden aan vuil maken maar het eten was behoorlijk matig van kwaliteit maar het uitzicht fantastisch. En het gezelschap maakte alles goed zal ik maar zeggen. Maar het was reeds vroeg afgelopen omstreeks 22.30 en het voor ons Nederlanders speciale 00.00 uur nog niet aangebroken! Dus er moest nog iets gebeuren. Ik had op één of ander Thailandclubje (noem geen namen) gelezen dat er in de buurt van het World Trade Center een aardig gelegenheidje was waar een bandje speelde en waar je leuk van een drankje zou kunnen genieten. Dat was wat ik me dus ook voorstelde. Ik hoef niet zoveel poespas, ik wil gewoon wat zitten drinken, ouwehoeren en beetje rondkijken. Dus wij in een taxi en richting WTC. De chauffeur begon al te mekkeren dat hij er waarschijnlijk niet zou kunnen komen maar hij zou zijn best doen. (dus ik was gewaarschuwd maar besefte niks) Op een gegeven moment komen we in een entourage van een hoop Thaise mensen op straat, natuurlijk eetstalletjes er bij en de chauffeur kon niet meer verder, dus we zouden wel in de buurt zijn…… Ik had nog steeds het idee van terrasje, muziekje, biertje enz. enz. Er was een hoop volk op straat en dat liep allemaal één richting uit, dus het zou daar heel gezellig zijn (Thaise logica). Die gezelligheid werd natuurlijk versterkt met allerlei kraampjes waar van alles werd verkocht maar natuurlijk vooral eten (bier? nergens). Wij liepen maar wat mee met alle mensen, er zou tenslotte wat te doen zijn (?) maar echt duidelijk was het niet waar al die mensen naar toe gingen. Maar van minuut tot minuut werd het drukker en drukker en het werden er nog veel meer dan een hoop mensen. Langzaam aan werden we ingesloten in één grote mensenmassa en konden we niet voor of achteruit. Dit was dus niet onze bedoeling! (en vooral de mijne niet) toen we beseften dat we in een grote zee van mensen waren opgeslokt konden we geen stap meer verder en stonden we vast. Echt letterlijk vast, man tegen man, vrouw tegen vrouw en alles daartussenin maar niet meer op een leuke mannier. De massa deinde als golven heen en weer, lopen was onmogelijk. En, dat was nog het ergste de eetstalletjes waren er nog steeds. Dus één grote dringende mensenmassa en daar tussen kokende ketels, barbecues, gastanks enz. Ik kan niet zeggen dat het zweet ons uitbrak want we waren al tot op de draad doorweekt. Ik ben al niet dol op hopen mensen maar dit was een bijzonder angstige ervaring. Ik wist dat ik maar twee dingen kon doen; proberen zo rustig mogelijk te blijven (en hopen op het beste) en mijn partner in de gaten houden (die wil ik nl. graag houden). Ook onze medelanders waren vervuld van angst maar besefte ook dat paniek het alleen maar erger zou maken. Alle Thais om ons heen vonden het feestje erg sanuk, er waren tenslotte veel mensen! Er waren weinig falangs maar de witte gezichtjes die we zagen hadden dezelfde blik als de onze; als er hier nu iets gebeurt.,.,.,.,.,.,
Ineens was het 00.00 dit werd luid en duidelijk afgeteld en een luid gejuich ging op. Wij hebben elkaar betraand omhelsd, er was verder toch geen ruimte, we vielen elkaar automatisch in de armen. Op de één of de andere mannier zijn we er uit gekomen. Het was één van de angstigste ervaringen die ik ooit heb meegemaakt terwijl ik niet zo´n bangig typje ben. De avond had niet gebracht wat we er van hadden verwacht en ik ging behoorlijk nuchter naar m´n bedje maar het is wel een ervaring die we nooit meer zullen vergeten!
Ik weet niet of ik dit “avontuur” jullie heb kunnen beschrijven, maar ik gun jullie allemaal een heel fijn oud en nieuw, waar dan ook in de wereld en ook in Thailand. Ik blijf dit jaar op de bank met bier en vrouw, oliebollen en honden, ik weet zeker, ik voel me dan héél gelukkig (lichtelijk jaloers op de Thailandgangers).
Ineens was het 00.00 dit werd luid en duidelijk afgeteld en een luid gejuich ging op. Wij hebben elkaar betraand omhelsd, er was verder toch geen ruimte, we vielen elkaar automatisch in de armen. Op de één of de andere mannier zijn we er uit gekomen. Het was één van de angstigste ervaringen die ik ooit heb meegemaakt terwijl ik niet zo´n bangig typje ben. De avond had niet gebracht wat we er van hadden verwacht en ik ging behoorlijk nuchter naar m´n bedje maar het is wel een ervaring die we nooit meer zullen vergeten!
Ik weet niet of ik dit “avontuur” jullie heb kunnen beschrijven, maar ik gun jullie allemaal een heel fijn oud en nieuw, waar dan ook in de wereld en ook in Thailand. Ik blijf dit jaar op de bank met bier en vrouw, oliebollen en honden, ik weet zeker, ik voel me dan héél gelukkig (lichtelijk jaloers op de Thailandgangers).
dinsdag 1 december 2009
De geesten van de gele bladeren
Ik ben geïnteresseerd in Thailand en omdat ik ook graag lees probeer ik natuurlijk boeken te vinden over mijn favoriete onderwerp. Omdat ik me jammer genoeg uit onkunde beperk tot de Nederlandse taal ben ik snel uitgelezen. Mijn favoriete schrijver over Thailand is Hans Werner, zijn boek de kleine groene Boeddha geeft mijns inziens het Thaise leven het beste weer.
Een tijdje geleden heb ik echter een parel van een boek gevonden m.b.t. het onderwerp Thailand: De geesten van de gele bladeren van Hugo Adolf Bernatzik. Ik heb dit boek met buitengewoon veel plezier gelezen. De oorspronkelijke uitgave is verschenen onder de titel “Die Geister der gelben Blätter”. En in 1938 is de Nederlandse vertaling verschenen. Het is alleen nog in de tweedehandsboekenwinkel te vinden. Mijn exemplaar heb ik op marktplaats gevonden. Natuurlijk helemaal vergeelt maar nog in goede staat, natuurlijk ouderwets degelijk gebonden. Het boek bevat ook een aantal mooie, oude foto’s. Omdat het een oud boek is, is het Nederlands ook wat van de oude soort, maar ik vond het toch goed te lezen.
Bernatzik was een etnoloog en het moge duidelijk zijn dat dit beroep wat hij voor en in de 2e wereldoorlog heeft uitgeoefend na de oorlog tot discussie heeft geleid. Er is een Nederlandstalig proefschrift verschenen waarin wat mij betreft zijn onschuld is bewezen. Verder krijg ik de indruk uit het boek, waarin ook persoonlijke “momenten” worden beschreven, dat we hier te doen hebben met een geëmancipeerd mens met een brede visie. Die zich niet de kortzichtige houding en beperkte blik toeeigent van de “Übermensch”.
Bernatzik heeft samen met zijn vrouw in 1937/ 1938 een expeditie ondernomen naar het Zuid-Oost Azië. Het doel was de oorspronkelijke bevolking te leren kennen, primitieve jagers/ verzamelaars te zoeken en te bestuderen en de roofbouw bedrijvende bergstammen te bestuderen. In het boek beschrijft hij deze expeditie. In eerste instantie bezoekt hij Zuid-Birma m.n. de Mergoei-Archipel, hij zoekt de zeenomaden en de Moken. In dit eerste deel is zijn expeditie niet geheel succesvol en hij vind niet exact wat hij dacht te vinden.
Het tweede deel vind ik persoonlijk het mooiste. Hij beschrijft mooi zijn zoektocht naar de Phi Tong Loeang, duidelijk is dat dit de “slagroom” van zijn expeditie is en het valt niet mee deze moeilijk bereikbare stam te vinden. Zijn zoektocht verloopt natuurlijk niet vlotjes zoals we ons allemaal wel kunnen voorstellen in het ongeorganiseerde Thailand. Natuurlijk wordt hij “geholpen” door allerlei onduidelijke figuren die hen voor een spotprijs de goede weg wijzen. Het is mooi om te lezen enerzijds omdat we hierin de commerciële aard van de (Chinese) Thai hierin herkennen, anderzijds is het Thailand uit die tijd nog heel wat “ongebaander” dan wat wij nu kennen. Als hij eindelijk de stam van de Gele Bladeren vindt, beschrijft hij zijn antroposofisch onderzoek naar deze primitieve mens, wat natuurlijk een bijzonder inzicht geeft in onze mens uit het stenen tijdperk.
Wat mij het meest aanspreekt in het boek:
Bernatzik is voor zijn tijd een geëmancipeerd mens, hij ziet zijn vrouw als zijn gelijke, roemt haar bijdrage aan de expeditie en het boek en ziet haar inzichten als een aanvulling op de zijne.
In het boek beschrijft hij de destructieve invloed van missionarissen. Dat ik ook, gezien zijn tijd bijzonder vind en bijzonder kan beamen.
Verder is alles tussen de regels door erg mooi geschreven omdat al de eigenaardigheden van de Thai en de daarmee samenhangende ongemakkelijkheden die wij zelf ook in Thailand kunnen ondervinden zeer herkenbaar zijn. Natuurlijk is het boek doorspekt met anekdotes van animistische rituelen.
Een tijdje geleden heb ik echter een parel van een boek gevonden m.b.t. het onderwerp Thailand: De geesten van de gele bladeren van Hugo Adolf Bernatzik. Ik heb dit boek met buitengewoon veel plezier gelezen. De oorspronkelijke uitgave is verschenen onder de titel “Die Geister der gelben Blätter”. En in 1938 is de Nederlandse vertaling verschenen. Het is alleen nog in de tweedehandsboekenwinkel te vinden. Mijn exemplaar heb ik op marktplaats gevonden. Natuurlijk helemaal vergeelt maar nog in goede staat, natuurlijk ouderwets degelijk gebonden. Het boek bevat ook een aantal mooie, oude foto’s. Omdat het een oud boek is, is het Nederlands ook wat van de oude soort, maar ik vond het toch goed te lezen.
Bernatzik was een etnoloog en het moge duidelijk zijn dat dit beroep wat hij voor en in de 2e wereldoorlog heeft uitgeoefend na de oorlog tot discussie heeft geleid. Er is een Nederlandstalig proefschrift verschenen waarin wat mij betreft zijn onschuld is bewezen. Verder krijg ik de indruk uit het boek, waarin ook persoonlijke “momenten” worden beschreven, dat we hier te doen hebben met een geëmancipeerd mens met een brede visie. Die zich niet de kortzichtige houding en beperkte blik toeeigent van de “Übermensch”.
Bernatzik heeft samen met zijn vrouw in 1937/ 1938 een expeditie ondernomen naar het Zuid-Oost Azië. Het doel was de oorspronkelijke bevolking te leren kennen, primitieve jagers/ verzamelaars te zoeken en te bestuderen en de roofbouw bedrijvende bergstammen te bestuderen. In het boek beschrijft hij deze expeditie. In eerste instantie bezoekt hij Zuid-Birma m.n. de Mergoei-Archipel, hij zoekt de zeenomaden en de Moken. In dit eerste deel is zijn expeditie niet geheel succesvol en hij vind niet exact wat hij dacht te vinden.
Het tweede deel vind ik persoonlijk het mooiste. Hij beschrijft mooi zijn zoektocht naar de Phi Tong Loeang, duidelijk is dat dit de “slagroom” van zijn expeditie is en het valt niet mee deze moeilijk bereikbare stam te vinden. Zijn zoektocht verloopt natuurlijk niet vlotjes zoals we ons allemaal wel kunnen voorstellen in het ongeorganiseerde Thailand. Natuurlijk wordt hij “geholpen” door allerlei onduidelijke figuren die hen voor een spotprijs de goede weg wijzen. Het is mooi om te lezen enerzijds omdat we hierin de commerciële aard van de (Chinese) Thai hierin herkennen, anderzijds is het Thailand uit die tijd nog heel wat “ongebaander” dan wat wij nu kennen. Als hij eindelijk de stam van de Gele Bladeren vindt, beschrijft hij zijn antroposofisch onderzoek naar deze primitieve mens, wat natuurlijk een bijzonder inzicht geeft in onze mens uit het stenen tijdperk.
Wat mij het meest aanspreekt in het boek:
Bernatzik is voor zijn tijd een geëmancipeerd mens, hij ziet zijn vrouw als zijn gelijke, roemt haar bijdrage aan de expeditie en het boek en ziet haar inzichten als een aanvulling op de zijne.
In het boek beschrijft hij de destructieve invloed van missionarissen. Dat ik ook, gezien zijn tijd bijzonder vind en bijzonder kan beamen.
Verder is alles tussen de regels door erg mooi geschreven omdat al de eigenaardigheden van de Thai en de daarmee samenhangende ongemakkelijkheden die wij zelf ook in Thailand kunnen ondervinden zeer herkenbaar zijn. Natuurlijk is het boek doorspekt met anekdotes van animistische rituelen.
Abonneren op:
Reacties (Atom)